ต่อจากบ้านจ่าโบ่และสะพานซูตองเป้ และแล้วก็ขับมาถึงบ้านรักไทยสักที หลังจากที่เมาโค้งมาหลายหลายพันโค้ง ผมมาถึงบ้านรักไทยช่วงประมาณบ่ายๆ ที่พักที่ผมจองไว้เป็นที่พักริมน้ำราคาไม่แพง 700 บาท เอง ถ้าเป็นที่พักเจ้าอื่นจะแพงกว่ามากๆ 2000-4000 บาทเลย อยู่ที่ว่าเราไปเดือนไหน ถ้าเป็นไฮซีซั่นก็จะแพงมากๆ จริงๆผมได้โทรไปที่พักที่ดังที่สุดที่บ้านรักไทยแล้ว แต่เสียดายที่พักเต็มทุกห้อง เลยมาได้อีกที่นึง ไม่มีชื่อเป็นที่พักเปิดใหม่อยู่อีกฝั่งของลีไวน์รักไทย อยู่ติดกับริมแม่น้ำ มองไปจะเห็นทิวทัศน์ข้างหน้าเหมือนกำลังอยู่เมืองจีน

ผมไปถึงแล้วเช็คอินเข้าห้อง อากาศเริ่มไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และแล้วฝนก็มา ตกหนักมาก ตกอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ บรรยายกาศในช่วงตอนเย็นของวันนี้ ค่อยข้างเงียบ

ผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่าๆ ฝนเริ่มหยุดแล้ว ได้เวลาเดินเที่ยวแล้ว ผมออกจากที่พักมุ่งไปที่ร้านดังของบ้านรักไทย ชื่อร้านลีไวน์

เมนูซิกเนเจอร์ของที่นี้ คือ หมั่นโถว กับ ขาหมู ในเรื่องของรสชาตโดยรวมโอเคเลย หมั่นโถวอร่อย ขาหมูเนื้อนิ่ม จิ้มกับน้ำจิ้มซีฟู๊ด ใส่เข้าปากละลายในปาก ฟินเวอร์ ใครมาแล้วต้องลองเลยสองเมนูนี้ และอีกอย่างที่ทุกร้านจะมีให้ลองชิมคือ ชายอดน้ำค้าง ผมชิมครั้งแรกกลิ่นความหอม รสชาตโครตละมุนปาก

การออกแบบบ้าน ที่พัก ร้านอาหาร สวยงามสมค่ำล่ำลือ เหมือนอยู่ในเมืองจีน ทุกอย่างดีหมดยกเว้นสภาพอากาศวันนี้แอบเฟลนิดนึง แต่ก็ดีอย่างได้มาสัมผัสบรรยากาศในอีกแบบนึง

กินเสร็จก็ต้องไปต่อ ผมเดินวนรอบบ้านรักไทยเป็นวงกลมเก็บบรรยากาศ โดยรวม

เดินวนจนครบถึงเวลาพักพรุ่งนี้เช้า หวังอย่างเดียวว่าจะมีแสงสวยๆ ให้ได้ถ่ายรูปเก็บติดไม้ติดมือกลับยะลาบ้าง แต่ฝนตกทั้งคืนจ้า

ความหวังที่จะได้รูปแสงสวยๆ มีหมอกจางๆ ลอยบนน้ำไม่มีแล้ว เพราะไม่มีแสงจากดวงอาทิตย์ส่องมาแม้แต่น้อย

อย่างน้อยก็มีหมอกจางๆ บนภูเขาให้เราได้ได้ดูกัน แต่ภาพที่หวังตั้งแต่ต้น คงจะไม่ได้ตามที่หวังแล้ว เป็นยังไงกันบ้างครับ บ้านรักไทยช่วงฝนตก หมู่บ้านเงียบสงบ นักท่องเที่ยวไม่เยอะเท่าไหร่ ถ้าใครชอบสงบๆ แนะนำให้มาช่วงหน้าฝน ไม่ก็ช่วงโลซีซั่น

รูปภาพเพิ่มเติม

ถ้าได้กลับมาอีกครั้ง ไม่มีช่วงฝนตกแน่นอน ไว้เจอกันรอบหน้า บ้านรักไทย ชุมชนชาวจีนยูนาน

บันทึกไว้รอบหน้าจะกลับมาอีกครั้ง